تا پیش از شیوع ویروس کرونا، نظام آموزشی جهان با چالش های خاص خود مواجه بود. با آغاز شیوع این بیماری و اعمال محدودیت های اجتماعی و بهداشتی، نظام آموزشی به سرعت با تغییرات فراوانی مواجه شد. این تغییرات نه تنها به تعلیق کلاس ها و ادامه فرآیند آموزشی به صورت آنلاین منجر شد، بلکه تاثیرات گسترده تری بر ساختار و نحوه ارائه
آموزش داشت.در دوران پس از کرونا، انتظار می رود که نظام آموزشی به سمت مدل های هجومی آنلاین حرکت کند. تقویت زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات، توسعه پلتفرم های آموزشی آنلاین، و ایجاد فرصت های بیشتری برای شرکت کنندگان در فرآیند
آموزش از جمله اقدامات مهم در این زمینه خواهد بود.همچنین، نیاز به ارتقاء مهارت های دیجیتال و توانمندی های آموزشی در دانشجویان و اساتید به عنوان یکی از چالش های مهم مطرح می شود. تعاملات آموزشی آنلاین نیازمند توانایی مدیریت زمان، ارتباطات موثر، و ایجاد تجربه های آموزشی جذاب است.علاوه بر این، تغییرات در محتوا و ساختار درسی نیز امکان انعکاس نیازهای بازار کار و جوامع محلی و جهانی را دارد. افزایش توجه به مهارت های عملی و کاربردی، هماهنگی با تکنولوژی های نوظهور، و ایجاد ارتباط میان
آموزش و صنعت به عنوان اهداف اصلی تغییرات ممکن در نظام آموزشی در دوران پس از
کرونا خواهند بود.در نتیجه، پیش بینی می شود که نظام آموزشی در دوران پس از
کرونا با ترکیبی از
آموزش حضوری و آنلاین، توسعه مهارت های دیجیتال، و تغییرات در محتوا و رویکرد درسی به سمت یک سیستم آموزشی انعطاف پذیر و مطابق با نیازهای جامعه و بازار کار تجهیز خواهد شد.با توجه به تغییرات مذکور، ارتقاء فرآیندهای ارزیابی و اندازه گیری عملکرد دانشجویان نیز اهمیت زیادی خواهد داشت. سیستم های جدید ارزیابی باید توانمندی ها و دانش های فرد را به صورت جامع تر و متناسب با شرایط آموزشی تشخیص دهند.