بررسی اثرات مولتی آنزیم ترکیبی (آلفاآمیلاز، سلولاز، زایلاناز و بتاگلوکاناز) بر فاکتورهای رشد و هضم ظاهری ماهی کپور معمولی (Cyprinuscarpio)

با توجه به افزایش روز افزون استفاده اقلام گیاهی در جیره آبزیان میزان مواد ضد تغذیه ای جیره آبزیان افزایش یافته است. یکی از راه های کاهش اثرات مواد ضد تغذیه ای پلی ساکارید های غیر نشاسته ای، استفاده از مکمل های آنزیمی در خوراک آبزیان است. در مطالعه حاضر ابتدا حداقل مقدار مورد نیاز آنزیم های آلفاآمیلاز، سلولاز، زایلاناز و بتاگلوکاناز برای آرد گندم و سویا با روش تست قند میلر(Reducingsuger test) به دست آمد. ماهیان کپور با میانگین وزن اولیه ۷۵/۱±۷۷/۱۰ در ۵ تیمار و ۳ تکرار شامل جیره فاقد آنزیم (تیمار شاهد)، جیره حاوی آنزیم که بعد از ساخت بصورت اسپری به غذا اضافه شد (تیمار ۱)، جیره حاوی آنزیم که ۶ ساعت قبل از ساخت به سوبسترای آن اضافه شده(تیمار ۲)،جیره حاوی آنزیم که ۱۲ ساعت قبل از ساخت به سوبسترای آن اضافه شده(تیمار ۳) و جیره حاوی آنزیم که ۲۴ ساعت قبل از ساخت به سوبسترای آن اضافه شده(تیمار ۴)، به مدت ۶۰ روز با جیره های حاوی مولتی آنزیم تغذیه شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که میزان وزن کل در تیمار ۳ (۵/۱±۰۹/۲۳) در مقایسه با تیمار شاهد (۴۸/۰±۶۷/۱۷) به طور معنی داری افزایش یافت (P≤۰/۰۵). همچنین بررسی های این آزمایش نشان داد استفاده از آنزیم ها موجب بهبود شاخص های رشد و ضریب تبدیل غذایی ماهی کپور معمولی می گردد(P≤۰/۰۵). در این مطالعه آنزیم ها در تیمار ۳ موجب افزایش هضم ظاهری پروتئین و چربی نسبت به شاهد شدند(P≤۰/۰۵).

Keywords:

آنزیم , سلولاز , آلفاآمیلاز , کپور معمولی , هضم ظاهری