بررسی آبشستگی تکیه گاه های پل و رابطه آن با اندازه ذرات رسوبات بستر

علل اصلی خرابی بسیاری از پلها قبل از پایان عمرشان، عدم توجه به معیارهای هیدرولیکی در طراحی، و اجراو نگهداریاز آنهاست. ظرفیت گذرسیلاب از پل پایداری بازه رودخانه در محل احداث پل هدایت جریان نیروهای هیدرودینامیکجریان آبشستگی و فرسایش در اثر تنگ شدگی و یا ایجاد مانع عواملی هستند که در تعیین جانمایی طول ارتفاع وآرایش پایه و تکیه گاه ها و مشخصات هندسی پایه هاوتکیه گاه های پل حائزاهمیت هستند که متاسفانه در کشورمان بهمسائل فوق الذکر توجه کمتری می گردد. در بسیاری مواقع، سیلاب های بزرگ باعث تخریب و لغزش پایه ها و فروریختن پل ها شده اند. آبشستگی پدیده ای است کi در اثر تغییرالگوی جریان آب رودخانه ها و نهرها ودریا اتفاق میافتد. از آن جائی که اغلب سازه های هیدرولیکی، سبب آشفتگی وضعیت جریان می شوند ممکن است با آبشستگی یااحتمالا ته نشست در مجاورت سازه مواجه شویم. تداوم فرسایش، می تواند منجر به خرابی پی سازه از زیر شود. آبشستگی پدیده ای است ک در اثر تغییرالگوی جریان آب رودخانه ها و نهرها ودریا اتفاق می افتد. از آن جائی که اغلب سازه های هیدرولیکی، سبب آشفتگی وضعیت جریان می شوند ممکن است با آبشستگی یا احتمالا ته نشست در مجاورت سازه مواجه شویم. در این مطالعه تاثیر اندازه ذرات رسوبات بستر بر آبشستگی تکیه گاههای کوتاه (نسبت طول پیش آمدگی تکیه گاه به عمق جریان کمتر از یک است) به صورت آزمایشگاهی با استفاده از رسوبات یکنواخت با قطر متوسط ذرات ۳۵/۰، ۷/۰و ۵/۱ میلی متر در شرایط آب زلال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که برای رسوبات یکنواخت با (۷/۰=۵۰d) فرم بستر ریپل تشکیل می شود و برای رسوبات با (۷/۰<۵۰d) فرم بستر ریپل تشکیل نمی شود. عمق آبشستگی در رسوبات ریپل (۷/۰>۵۰d) در شرایط آب زلال، در مقایسه با رسوبات غیر ریپل کمتر است.

Keywords:

آبشستگی , رسوبات , تکیه گاه پل