بررسی اثربخشی درس پژوهی در مدارس ابتدایی شهر شیراز

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درس پژوهی در مدارس ابتدایی ناحیه یک و دو شهر شیراز پرداخته است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بوده و از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی می باشد جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان درس پژوه (زن و مرد) در مدارس ابتدایی ناحیه یک و دو شهر شیراز می باشند که شامل ۱۲۰۲ نفر بوده و از میان آنها ۲۹۱ نفر به عنوان حجم نمونه و با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد در انتخاب معلمان از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی یا متناسب با حجم استفاده گردید به منظور گردآوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ ۹۵ % درصد محاسبه گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t تک گروهی، تحلیل واریانس چند راهه، لوین و تعقیبی شفه) استفاده شده است نتایج حاصل از آزمون تی تک گروهی نشان داد که اثربخشی درس پژوهی بر مقوله های بهبود یادگیری دانش آموزان،بهبود و اصلاح و تدرس معلمان، یادگیری مشارکتی معلمان، نقد پذیری معلمان، توانمند کردن معلمان در امر پژوهشگری و بهبود مدیریت کلاس بالاتر از سطح متوسط گزارش شده است همچنین نتایج آزمون حلی واریانس چند راهه در مورد متغیرهای جمعیت شناختی نشان داد که بین دیدگاه معلمان بر اساس (جنستی.، میزان تحصیلات، سابقه خدمت، پایه تدریس) تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین دیدگاه معلمان بر اساس سن تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

اثربخشی , درس پژوهی , مدارس ابتدایی