خشک منظری گامی در جهت توسعه پایدار شهری و کاهش مصرف آب در فضای سبز

رشد روزافزون جمعیت شهری در دهه های اخیر، زندگی انسان بر روی کره زمین را با چالش های زیادی مواجه کرده است . نیاز شهرهای امروزی به فضاهای سبز و پارکهای عمومی و کمبود منابع آب مورد نیاز برای آبیاری اینگونه فضاها یکی از مشکلات اصلی بیشتر مناطق می باشد. عدم توجه به شرایط محیطی ، اقلیمی و فرهنگی بستر در طراحی محیط و منظرهای شهری ، اینگونه فضاها را به فضاهایی ناهمخوان و غیرهمسو با توسعه ی پایدار تبدیل کرده است . در این تحقیق سعی شده است با توجه به منابع مطالعاتی به بررسی اهمیت فضای سبز شهری و حفظ آن در شرایط بحران خشکسالی و کمبود منابع آب، و راهکارهای حفظ کیفیت فضای سبز شهری ، منظر سازی کم نیاز به آب و... پرداخته شود. نتایج حاصل از مطالعه منابع نشان داد به احتمال زیاد در آینده ما همین مقدار آبی را که در حال حاضر برای آبیاری محوطه و فضاهای سبز مصرف می کنیم در اختیار نخواهیم داشت . با ادامه رشد جمعیت و توسعه شهری ، احتمال بروز بحران هایی در ارتباط با فشار بر روی منابع آبی موجود، وجود دارد. با پیادهسازی اصول زریسکیپینگ مطرح شده در این مقاله ، می توان حداقل ۵۰ درصد آب مورداستفاده در محوطه های سبز خود را بدون قربانی کردن زیبایی و کیفیت محیط زندگی خود، کاهش داد.

Keywords:

منظر , فضای سبز , توسعه پایدار , کم نیاز به آب