ارزیابی نقش گردشگری بر معیشت پایدار روستاییان منطقه چهاردانگه ساری

گردشگری روستایی از جمله فعالیت های مهم اقتصادی و سودآور است که می تواند اثرات قابل ملاحظه ای از بعد اقتصادی ، اجتماعی فرهنگی ، زیست محیطی و کالبدی فضایی بر روی جامعه میزبان داشته باشد . بنابراین در این تحقیق در تحقیق که در منطقه چهاردانگه ساری انجام شده است دو عامل اقتصادی و فیزیکی در نظر گرفته شد و بر اساس پرسشنامه نظرات افراد محلی ارزیابی شد . نتایج نشان داد که با توجه به وضعیت فیزیکی شاخص های ”دسترسی به جاده، اسکان مسافران در مناطق روستایی و ورود تکنولوژی های جدید” به ترتیب با میانگین رتبه ای ۵۲/۲، ۳۶/۳ و ۲۵/۳ دارای مناسب ترین شرایط و ”ایجاد بازارچه ها، دسترسی به برق و تلفن و دسترسی به وسیله نقلیه عمومی ” به ترتیب با میانگین رتبه ای ۱۵/۲، ۸/۲ و ۵/۳ دارای نامناسب ترین شرایط بودند و شرایط اقتصادی نیز نشان دادند که شاخص های تنوع محصولات تولیدی با میانگین رتبه ای ۲۳/۳ و سطح اشتغال با میانگین رتبه ای ۱۴/۳ دارای بیشترین و ایجاد فرصت های شغلی متنوع با میانگین رتبه ای ۹۹/۱ و دسترسی به تسهیلات بانکی با میانگین رتبه ای ۱۲/۲ دارای کمترین میانگین رتبه ای در بین شاخص های سرمایه اقتصادی می باشند. بطور کلی و بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لجستیک مشخص شد که شاخص فیزیکی تاثیر منفی بر بومگردی محلی دارد ولی اقتصادی باعث افزایش بومگردی می شود.

Keywords:

توسعه پایدار روستایی , گردشگری روستایی , ساری