تاثیر همه گیری کووید-۱۹ بر نا امنی غذایی در ایران

امنیت غذایی یکی از با اهمیت ترین نیازهای فردی است که در قالب نیازهای اصلی هر خانوار در جامعه مطرح است . بطور کلی امنیت غذایی زمانی فراهم می شود که تمام افراد جامعه همواره دسترسی فیزیکی و اقتصادی به غذای کافی سالم و مغذی داشته باشند، به نحوی که ترجیحات و نیازهای غذایی آنها برای داشتن یک زندگی سالم و فعال فراهم شود. اما از انتهای سال ۲۰۱۹، امنیت غذایی تحت یکی از شدیدترین فشارها به دلیل شیوع ویروس کووید ۱۹ قرار گرفت . همه گیری به یک تهدید اقتصادی برای امنیت غذایی در سطح جهان در قالب های قرنطینه ، رکود اقتصادی ، محدودیت های تجارت مواد غذایی و افزایش تورم مواد غذایی تبدیل شد. با این حال، به دلیل جدید بودن همه گیری کووید ۱۹، تاثیرات آن بر ناامنی غذایی به طور ناچیز بررسی شده است . لذا در این مطالعه ، تاثیر متغیرهای اقتصادی بر نا امنی غذایی در ایران با تاکید بر همه گیری کووید-۱۹، طی دوره فروردین ۱۳۹۹ الی اسفند ۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت . برای برآورد مدل از رهیافت خود رگرسیو با وقفه های گسترده (ARDL) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در بلندمدت متغیرهای تعداد موارد ابتلا به کووید-۱۹، تراز تجارت مواد غذایی و نرخ ارز تاثیر معنی داری بر تعداد افرادی که غذای ناکافی مصرف می کنند، دارد. اما متغیر تورم مواد غذایی در بلندمدت تاثیر معنی داری بر نا امنی غذایی ندارد.

Keywords:

کووید-۱۹ , تورم مواد غذایی , تجارت مواد غذایی , .ARDL