بررسی نقش آموزش و پرورش در تربیت اخلاقی فراگیران

تاکنون آموزش اخلاقی، بیشتر از طریق کتب دینی و گهگاهی نیز کتب فارسی انجام می گرفته ، ساعت های پرورشی که جدیدا اضافه شده نیز در این زمینه فعالیت هایی داشته اند. اشکال عمده در اینجا اولا همان اشکال کلی است که بر نظام آموزشی ما وارد است و آن جنبه القایی آموزش است؛ یعنی آموزش بر اساس کتاب و به شکل حفظ مطالب آن جهت اخذ نمره بوده است. این شیوه کمترین کارایی را داشته و در درک مفاهیم اخلاقی به دانش آموز کمک چندانی نمی کند. ثانیا اختصاص بحث اخلاقی تنها به بخشی از ساعات دینی ، نشانه کم توجهی به اخلاق است. در حالی که این بزرگترین اشتباه مدارس است، و علت اشتباه نیز با بحث هایی که تاکنون شد محرز است. ذهن، روان و رفتار کودکان و نوجوانان نسبت به سال های گذشته دچار تحولات و دگرگونی های بی شماری شده است. دانش آموزان، آموزگارانی را ترجیح می دهند که به شخصیت آن ها احترام گذارند، به جای تنبیه آن ها را تشویق و حمایت کنند، خوب درس بدهند، انگیزه تلاش و پیشرفت را در آن ها زنده نگه دارند، ارزش ها و آرمان هایشان را نادیده نگیرند و آن ها را در یافتن اهداف صحیح زندگی یاری کنند.اهداف اخلاقی، اهداف عامی هستند که باید بر تمام انواع آموزش، مسلط باشند. برای رفع اشکالات طرح شده، اولا باید شیوه آموزش از جنبه ذهنی اش خارج شود و با تغییرات و تحولات اساسی، آموزش نوینی را در امر پرورش اخلاقی آغاز نماید.

Keywords:

انگیزه , تربیت اخلاقی , آموزش , آموزگاران , پرورش اخلاقی و آموزش نوین , اهداف زندگی