بررسی تطبیقی برداشت از مخازن مشترک از منظر الگوهای حقوقی- فنی منطقه دریای شمال و خلیج فارس

اکنون، نفت و گاز به عنوان یکی از ستون های اساسی زیرساخت توسعه و پیشرفت، نه تنها برای کشورهای در حال توسعه به عنوان صادرکننده بلکه برای کشورهای صنعتی به عنوان مصرف کننده از اهمیت چشمگیری برخوردار است. این منابع گرانبها نه تنها نقش حیاتی در تامین انرژی واحدها دارند بلکه مشغول به توجیه بهره برداری از آنها از نظر مسائل فنی، اقتصادی و حقوقی شده اند. از آنجایی که بسیاری از مخازن هیدروکربوری به صورت مشترک بین چند کشور یا شرکت نفتی بهره برداری می شوند، ضروری است که به الگوهای فنی، اقتصادی و حقوقی خاصی که بر برداشت از این مخازن حاکم است، پرداخته شود. این مسئله به ویژه در زمینه های بهره برداری مشترک از این منابع، جلب توجه و اهمیت دارد. در حال حاضر، مخازن مشترک هیدروکربوری در مناطق مختلف جهان از یک الگوی حقوقی یکتا پیروی نمی کنند و هرکدام در چارچوب شرایط اجتماعی، سیاسی، و تاریخی خود، با توجه به نظام اقتصادی حاکم بر جوامع مربوطه، دارای تنوعی است. در برخی نقاط، منابع هیدروکربوری مشترک به مالکیت خصوصی متعدد، اما مشترک در چند شرکت خصوصی تقسیم شده اند، در حالی که در مناطق دیگر، این مخازن مشترک تحت مالکیت چند دولت مستقل قرار دارند و به همین دلیل از الگوی حقوقی متفاوتی بهره می برند. این مقاله سعی دارد با معرفی منطقه دریای شمال، به تحلیل الگوی حقوقی در برداشت از مخازن نفت و گاز مشترک در این ناحیه بپردازد.

Keywords:

میادین مشترک , مدیریت صیانتی , مخزن مشترک فریگ , قراردادهای یکپارچه سازی , تحدید حدود , بهره برداری مشترک