بررسی رابطه عواطف خودآگاه و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با بخشودگی در بین دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر بوکان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه عواطف خودآگاه و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با بخشودگی بینفردی در دانش آموزان صورت گرفت. روش کار در این پژوهش از جمله طرحهای توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ را شامل میشد. حجم نمونه براساس جدول نمونه گیری مورگان ۲۸۰ نفر برآورد شد که به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ و روش همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان داد که احساس شرم به صورت معکوس (p<۰/۰۱) و احساس گناه به صورت مستقیم (p<۰/۰۵) قادر به پیشبینی بخشودگی بین فردی میباشند؛ همچنین راهبردهای پذیرش (p<۰/۰۱) و دیدگاه گیری (p<۰/۰۵) به صورت مستقیم و راهبردهای سرزنش خود، سرزنش دیگران و نشخوار فکری (p<۰/۰۵) به صورت معکوس قادر به پیشبینی بخشودگی بین فردی بودند. با توجه به نتایج پژوهش، نقش پیش-بینیکنندگی ابعاد عاطفه خودآگاه و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در بخشودگی بین فردی دانش آموزان مورد تایید قرار میگیرد.

Keywords:

عواطف خودآگاه , راهبردهای شناختی تنظیم هیجان , بخشودگی بینفردی