بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی در افزایش سلامت روانشناختی دانش آموزان مراجعه کننده به مشاورین مدارس شهر مهاباد

این تحقیق نیز از نوع مطالعات تجربی پیش آزمون - پس آز مون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر مهاباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲ تشکیل می دهند. این افراداز لیست دانش آموزانی که به علت مشکلات روانشناختی به مشاورین مدارس مراجعه کرده بودند انتخاب گردیدند و بر اساس گزارش مشاورین مدارس این دانش آموزان دارای انواع مشکلات روانشناختی می باشند. برای انتخاب نمونه ۶۰ نفری و ۳۰ نفر از هر مقطع تحصیلی به روش نمونه گیری تصادفی از لیست افراد انتخاب گردید،سپس ۱۵ نفر از هر گروه به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل هر کدام شامل ۳۰ نفر دانش آموز برای اجرای پژوهش آماده شد ند. ابزارهایی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند شامل : آزمون SCL-۹۰-R (برای ارزیابی وضعیت سلامت روانشناسی افراد) مقیاس شیوه ی حل مساله کسیدی و لانگ (برای ارزیابی سبک حل مساله در افراد )، مقیاس نسخه دوم شیوه مقابه با تعارض بین فردی رحیم (جهت ارزیابی شیوه حل تعارض افراد) و مقیاس جراتمندی جرابک ( برای اندازه گیری میزان جرات ورزی) بودند که همه این آزمونها به صورت گروهی اجرا گردیدند. همچنین برای آموزش این افراد از دستورالعمل و برنامه آموزش مهارت های زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شد. ونتایج نشان داد که درفرضیه اول بدین معنی که آموزش مهارت های ارتباطی بر میزان سلامت روانشناختی افراد تاثیر قابل ملاحظه ای داشته و تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل معنا دار است. ودر فرضیه دوم که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل بعد از اجرای دوره آموزشی معنا دار است. و در فرضیه سوم که تفاوت بین گروه ها معنا دار است و آموزش مهارت های ارتباطی تاثیر معنا داری در بهبود مهارت حل مساله دارد، ودر فرضیه اخر یعنی بعد از اجرای برنامه آموزش مهارت های ارتباطی بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت دیده می شود واین تفاوت از نظر آماری معنا دار می باشد، بنابراین این تغییرات حاصل اجرای برنامه آموزشی است و فرضیه چهارم پژوهش نیز تایید می شود.

Keywords:

مهارت ارتباطی , سلامت روانشناختی , مشاورین , دانش آموزان