بررسی رویکردهای مولفه های روانشناختی بر یادگیری دانش آموزان استثنایی

دانش آموزی که از نظر جسمی یا خصوصیات رفتاری و ذهنی با اکثر دانش آموزان هم کلاس خود تفاوت فاحش دارد و آموزش ویژه برای او مناسب تر از آموزش معمولی باشد. در این جا منظوراز مناسبت تر بودن آموزش ویژه نسبت به آموزش عادی این است که از طریق آزمایش و بررسی مشخص شودکه این آموزش از لحاظ تطبیق و سازش همه جانبه ی دانش آموز با محیط و هم چنین پیشرفت تحصیلی او برتر است. با توجه به این تعریف، یک دانش آموز فقط برای مدتی از دوران مدرسه که شرایط بالا را دارد، استثنایی خوانده می شود.با توجه به تعریف بالا ، دانش آموز استثنایی با دانش آموزان متوسط و معمولی فرق می کند، او ممکن است از نظر هوشی درخشان تر یا حتی پایین تر از متوسط باشد، او ممکن است خوب نبیند یا نشنود، او ممکن است توانایی حرکت یک کودک معمولی را نداشته باشد، او ممکن است اشکالات تکلمی داشته باشد،او ممکن است در ایجاد رابطه ی خودش و افراد دیگر ناتوان باشد. اما او هر چه هست، با تمام تفاوت هایی که دارد، بشری است که چون دیگران احتیاج به محیطی سالم و مناسب برای رشد دارد. چه بسیارند کودکانی که نقص آنان تمام زندگی شان را تحت تاثیر قرار می دهند و معلم و دوستان و پدر و مادر آنان را توسط نقص بخصوصشان می شناسند.در حالی که درجه ی پذیرفتن یک کودک با هر نقضی که دارد ، توسط همسالانش و خانواده اش و اجتماعی که در آن زندگی می کند و نیز نگرش او نسبت به خودش ، از مهمترین عوامل تعیین کننده بر مولفه های روانشناختی شناخته شدن برای یک دانش آموز استثنایی است.

Keywords:

روانشناختی , یادگیری , دانش آموز , استثنایی.