رابطه یادگیری الکترونیکی با خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسردوره دوم ابتدایی ناحیه ۲ شهر ساری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی بر خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی ناحیه ۲ شهر ساری می باشد، روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با هدف کاربردی میباشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسردوره دوم ابتدایی (پایه های چهارم، پنجم و ششم) ناحیه ۲ ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۳B۱۴۰۲، بتعداد۷۵۰ نفر ۳۴۳) نفر پایه چهارم، ۲۶۶ نفر پایه پنجم و ۱۴۱ نفر پایه ششم) است کهتعداد نمونه با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای با فرمول کوکران،۲۵۴ نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد یادگیری الکترونیکی واتکینز و همکاران (۲۰۰۴)با ۲۵ گویه، خودتنظیمی پرسشنامه استاندارد بوفارد، بویسورت، وزو و لاروچه (۱۹۹۵) با ۱۴ گویه و پیشرفت تحصیلیبا پرسشنامه استاندارد فام و تیلور (۱۹۹۴) با ۲۸ گویهبوده است. روایی آنها بصورت صوری و پایایی آنها بترتیب به میزان ۰/۷۸، ۰/۸۲ و ۰/۸۳ تعیین گردید. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای بررسی و آزمون فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی آزمون رگرسیون و آزمون همبستگی پیرسون به کمک نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته های آن نشان دهنده رابطه میان یادگیری الکترونیکی با خودتنظیمی و پیرفت تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی در ناحیه ۲ شهر ساری می باشد.