تاثیر روشهای تدریس مبتنی بر بحث گروهی و مشارکتی بر بهبود فرآیندهای آموزشی

این مقاله به بررسی تاثیر روشهای تدریس مشارکتی و بحث گروهی بر بهبود فرآیندهای آموزشی می پردازد. با استفاده از روشهای تحقیق کیفی و تجزیه و تحلیل دادههای کتابخانه ای ، ما به ارزیابی محاسن و محدودیت های این روشها در محیط های آموزشی مختلف می پردازیم . روش تدریس مشارکتی ، که بر تعامل و همکاری بین دانش آموزان تاکید دارد، می تواند به افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان کمک کند، در حالی که روش تدریس بحث گروهی ، فرصت هایی برای تبادل نظر و تقویت مهارتهای ارتباطی فراهم می آورد. با این حال، هر دو روش ممکن است با چالش هایی مانند مدیریت زمان و تفاوتهای فردی دانش آموزان روبرو شوند. این مقاله به دنبال آن است که نشان دهد چگونه معلمان می توانند با ادغام این روشها در برنامه های درسی خود، به تقویت تفکر انتقادی و خلاقیت دانش آموزان کمک کنند. همچنین ، مقاله به ارائه راهکارهایی برای غلبه بر محدودیت های این روشها و بهرهبرداری بهینه از مزایای آنها می پردازد. در نهایت ، این تحقیق به ارائه دیدگاههایی برای توسعه مدلهای آموزشی نوین می پردازد که می توانند به افزایش کیفیت و کارایی فرآیندهای آموزشی کمک کنند.

Keywords:

روش تدریس , بحث گروهی , یادگیری مشارکتی , پیشرفت فعالیت آموزشی .