روانشناسی اسلامی به مثابه روانشناسی فرهنگ محور: مطالعه موردی راههای دستیابی به آرامش از منظر نهج البلاغه

آرامش درونی ، هدفی است که در هر زمان و در هر جامعه ای ، انسانها به دنبال آن هستند. آرامش ، حالتی است که در آن افراد حس اطمینان، رضایت و سکون داخلی را تجربه می کنند. سوالی که انسان جویندهی آرامش همواره از خود می پرسد این است که چگونه می توان در میان ابهامات و چالش های زندگی ، آرامش را تجربه کرد و در تمام طول عمر خود به دنبال پاسخ این سوال، در تکاپو است . علم روانشناسی چه از ابتدای مسیر خود تا پس از جنگ جهانی دوم، که متمرکز بر تشخیص امراض روانی و درمان آنها بودهوچه امروز که توجهات بر روانشناسی مثبت گرا بیش از پیش است ، در پی یافتن و اجرای روشهای درمانی است که انسان را به آرامش نزدیک تر کند. در میان توصیه های اسلامی نیز که به عنوان بخشی از فرهنگ اسلامی ، در روانشناسی فرهنگ محور به آن پرداخته می شود، راهکارهایی برای دستیابی به آرامش ارائه می شود. نهج البلاغه نیز به عنوان یکی از برجسته ترین آثار ادبی و عرفانی اسلامی و یکی از منابع اصلی و غنی فرهنگ اسلامی ، که شامل سخنان و احادیث امام علی (علیه السلام) است ، راهنمایی های ارزشمندی در مسیر رسیدن به آرامش درونی در اختیار ما قرار می دهد. روشی که در این مقاله به کار گرفته شده، روش تحلیل محتوای کیفی است که پس از ارائه روش جست وجو در نهج البلاغه ، بخش هایی از نهج البلاغه که راهکارهای دستیابی به آرامش درونی در آنها مطرح شده است ، ارائه می کند. مقاله ی حاضر تلاش می کند تا به استناد سخنان امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه ، راه-کارهایی که منجر به دستیابی فرد به آرامش درونی خواهد شد، معرفی کند. برخی از این راهکارها شامل مسائلی مانند تسلیم شدن در برابر خداوند، توکل بر خداوند، صبر و استقامت در مواجهه با دشواری ها، تقوا و پرهیزکاری پیشه کردن، قبول و تسلیم در برابر قضاوقدر، خوشبینی و امیدواری به آینده و غیره می باشند که دستیابی به حالت آرامش درونی را برای فرد، ممکن می سازند.

Keywords:

آرامش , کسب آرامش , اضطراب , روانشناسی فرهنگ محور , روانشناسی اسلامی , نهج البلاغه