اثربخشی بازی درمانی شناختی - رفتاری براضطراب جدایی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی شهرشهرکرد

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی -رفتاری بر اضطراب جدایی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی شهر شهرکرد بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون دوگروهی (آزمایش -گواه) و پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی شهر شهرکرد به تعداد ۱۱۸۳۲ نفر تشکیل می دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردید و جمعا ۳۰ نفر انتخاب و به تصادفی در دو گروه (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب جدایی اسپنس و همکاران (۱۹۹۹) و اشتیاق تحصیلی فردریکز، بلومنفیلد، پاریس (۲۰۰۴) بود. مداخله بازی درمانی شناختی -رفتاری ، طی ۸ جلسه ۳۰دقیقه ای درمورد گروه آزمایش اجرا شد و دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم افزار ۲۵SPSS تحلیل شد. یافته ها حاکی از اثربخشی بازی درمانی شناختی -رفتاری بر اضطراب جدایی و اشتیاق تحصیلی و مولفه های آنها بود. نتایج نشان داد که ضریب اتا میزان تاثیر مداخله بر اضطراب جدایی ۶۲۳/۰ و اشتیاق تحصیلی ۶۳۲/۰ در سطح معنی داری ۰۰۱/۰ بود. پیگیری دوماهه نشان داد که گذشت دو ماه از آموزش بازی درمانی شناختی -رفتاری توانست تغییر معناداری در متغیر اضطراب جدایی و اشتیاق تحصیلی ایجاد کند. لذا می توان از این مداخله به عنوان مداخله موثر برای کاهش اضطراب جدایی دانش آموزان و افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد.

Keywords:

بازی درمانی شناختی -رفتاری , اضطراب جدایی , اشتیاق تحصیلی , دانش آموزان ابتدایی