ارزیابی فرهنگ سازمانی در شرکت ها برای پرورش نوآوری دیجیتال با استفاده از مدل تصمیم گیری فازی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 32

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IRCMHS08_041

تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1403

Abstract:

توسعه یک استراتژی جامع داده محور برای ارزیابی فرهنگ سازمانی در شرکتها به منظور تقویت نوآوری دیجیتال، یک مسئله تصمیمگیری چند معیاره (MCDM) است. این مسئله نیازمند این است که ویژگیهای فرهنگ سازمانی مختلف را که بر موفقیت نوآوری دیجیتال تاثیر میگذارد در نظر بگیرد ، وزنهای مهمی را برای هر مشخصه قائل شود و تشخیص دهد که فرهنگهای سازمانی متمایز ممکن است در جنبه های مختلف برتری داشته باشندو نهایتا۰ مدیریت صحیح تغییرات داده ها را ضروری میسازد. از این رو، برای ارائه بینشهای ارزشمند به سازمانهایی که به دنبال همسوسازی شیوه های فرهنگی با اهداف نوآوری دیجیتال هستند، این مطالعه با هدف توسعه یک مدل MCDM برای ارزیابی و معیارسازی فرهنگ سازمانی در شرکتها به منظور تقویت نوآوری دیجیتال است. ماتریس تصمیم گیری معیار بر اساس تلاقی ویژگی های ارزیابی و فهرستی از جنبه های فرهنگ سازمانی در شرکت ها فرموله می شود. مدل MCDM در دو فاز توسعه یافته است. در مرحله اول، یک مدل وزندهی جدید، ناسازگاری صفر با وزن فازی (q-RPFWZIC)، برای ارزیابی ویژگیهای ارزیابی تحت محیط مجموعه های فازی تصویر پله ای q-rung فرموله شده است. ثانیا ، مدل وزن دهی افزودنی ساده (SAW) برای محک زدن فرهنگ سازمانی در شرکت ها با استفاده از وزن استخراج شده از ویژگی های ارزیابی فرموله شده است. نتایج حاکی از آن است که مشخصه C۶ (کارآفرینی شرکتی) با مقدار ۰,۱۶۱ دارای بیشترین وزن و مشخصه C۳ (مشارکت کارکنان، چابکی و ساختارهای سازمانی) و C۷ (آگاهی دیجیتال و ضرورت نوآوری) با ۰,۰۸۸ دارای کمترین وزن هستند. شرکت A۲ دارای رتبه برتر با امتیاز ۰,۹۱۱ هشت ویژگی ارزیابی را پوشش می دهد، در حالی که شرکت A۷ رتبه آخر را دارد و تنها یک ویژگی ارزیابی را پوشش می دهد و امتیاز ۰,۱۰۱ را کسب می کند. در ارزیابی مدل، چندین سناریو در آزمون تحلیل حساسیت بر اساس افزایش ۱۰۰ درصدی مقادیر وزن برای هر مشخصه در نظر گرفته شد تا قابلیت اطمینان نتایج مدل تایید شود.

Keywords:

Authors

مجتبی هداوند

استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران

دانیال علیمردانی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران

معین بازیان

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران