اثر بخشی بازی درمانی بر مهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی

هدف و زمینه پژوهش: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های اجتماعی کودکان کم توانذهنی بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با گروه گواه بود که روی ۳۲دانش آموز کم توان ذهنی مدرسه ریحانهشهرستان جغتای در سال۱۴۰۲ انجام شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در ۲گروه ۱۶نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۶جلسه ۹۰دقیقه ای، تحت بازی درمانی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رفتار سازشی واینلند به عنوان پیش آزمون و پس آزمون در ۲گروه و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: مهمترین نتایج این پژوهش، موثر بودن بازی درمانی در مهارت های اجتماعی و یکسان بودننتایج مفید بازی درمانی در کودکان با سطوح ذهنی متفاوت است. نتیجه گیری: از این رو میتوان نتیجه گرفت روش بازی درمانی برمهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی موثر است.بنابراین پیشنهاد میشود از آموزش مبتنی بر بازی درمانی برای بهبود مهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی استفاده شود.

Keywords:

بازی درمانی , مهارت های اجتماعی , کم توان ذهنی.