(بررسی تجربه زیسته مجریان طرح شهید بهنام محمدی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه دوره اول شهر مشهد)

افزایش ناهنجاری های رفتاری در بین دانش آموزان از یک طرف بیانگر شروع ناهنجاری در سنین پایین و از طرف دیگر بیانگر تداوم آن در آینده است که در نهایت بنیان های جامعه را به مخاطره خواهد انداخت . تحقیق حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته مجریان طرح شهید بهنام محمدی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه دوره اول شهر مشهد است . به منظور نیل به این هدف از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی استفاده شده است . جامعه پژوهش شامل تمامی مجریان طرح شهید بهنام محمدی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه دوره اول شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در شهر مشهد بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر مبنای اشباع دادهها نمونه ها به ۱۰ نفر رسید و با کمک مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته ، دادهها گردآوری و به شیوه کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج ، ۴ کد اصلی خانواده، مدرسه ، دانش آموز و امکانات با ۹ کد فرعی جلسات آموزشی برای والدین ، حمایت از خانواده ها، سواد رسانه ای ، آموزش ها، پایبندی به ارزشها، جلسات پرسش و پاسخ ، بهینه سازی مدارس، نیروهای آموزش دیده، کتاب و کتابخوانی می باشد که کدهای فرعی دارای ۴۱ مولفه است . ابعاد به دست آمده از تجارب مجریان طرح شهید بهنام محمدی می تواند به عنوان مدلی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی سودمند واقع شود.

Keywords:

آسیب های اجتماعی , دختران , مدارس متوسطه , طرح شهید بهنام محمدی