بررسی تاثیر توانمند سازی بر عملکرد انطباقی با نقش میانجی خوش بینی کارکنان آموزگاران مدارس ابتدایی شهر خرمشهر

هدف از پژوهش حاضر، تاثیر توانمندسازی بر عملکرد انطباقی از طریق خوشبینی سازمانی آموزگاران مدارس ابتدایی شهر خرمشهر می باشد. این مطالعه از حیث هدف، کاربردی، از لحاظ اجرا از نوع میدانی ، از حیث نوع داده ها کمی و از نظر زمانی نیز تحقیقی مقطعی بوده و روش یا ماهیت آن از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه آموزگاران دوره ابتدایی در شهر خرمشهر بود و برای تعیین حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده شده و تعداد نمونه ها برابر ۳۸۴ نفر برآورد گردید که با استفاده از نمونه گیری تصادفی (احتمالی ) از نوع طبقه ای به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها در این مطالعه با استفاده از دو روش کتابخانه ای(اسنادی) و میدانی (پرسشنامه ای) بود و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های توانمندسازی اسپریتزر و میشرا (۱۹۹۲)، عملکرد انطباقی چاپانیر و همکاران (۲۰۱۰) و خوشبینی سازمانی اسمیت و همکاران (۲۰۱۳) استفاده شد که روایی صوری و پایایی آن در سطح آلفای بالاتر از ۷۰/۰ مورد تایید قرار گرفت . یافته های حاصل نشان داد توانمندسازی از طریق خوشبینی سازمانی بر عملکرد انطباقی آموزگاران مدارس ابتدایی شهر خرمشهر تاثیر معنی داری دارد. به طوری که توانمندسازی آموزگاران بر میزان عملکرد انطباقی و خوشبینی سازمانی آنان تاثیر مثبت و افزایشی داشته و همچنین افزایش خوشبینی سازمانی نیز بر میزان عملکرد انطباقی آموزگاران مدارس ابتدایی شهر خرمشهر تاثیری مثبت و معنی داری دارد.

Keywords:

توانمندسازی , عملکرد انطباقی , خوشبینی سازمانی , آموزگاران , خرمشهر.