نقش امید به زندگی در پیشبینی سلامت عمومی مادران کودکان بیشفعال

بیشفعالی یک اختلال عصبی رشدی که برای کودکان تشخصی داده میشود و با مقادیر بیش از حد بیتوجهی، بیاحتیاطی، بیشفعالی و تکانشگری که فراگیر، مخرب و در غیر این صورت برای سن نامناسب هستند مشخص میشود. برای اطرافیان و از جمله مادر مشکلات زیادی را به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف نقش امید به زندگی در پیشبینی سلامت عمومی مادران کودکان بیشفعال انجام شد. این مطالعه با رویکردکمی و به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از مادران کودکان بیشفعال بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهر یزد بود. با روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۱۱۳ نفر انتخاب و به پرسشنامه های سلامتروانی گلدبرگ و امید به زندگی میلر پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه، در سطح ۰/۰۵ و با بهرهگیری از نرم افزار SPSS۲۶ مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد امید به زندگی با سلامتروانی مادران کودکان بیشفعال رابطه معنیداری دارد .(p<۰/۰۰۱) نتایج رگرسیون چند گانه به روش همزمان نشان داد امید به زندگی در پیشبینی سلامت عمومی مادران کودکان بیشفعال نقش دارد و مدل برازش شده توانست ۲۲ درصد از واریانس سلامت عمومی را پیشبینی کند .(p<۰/۰۰۱) همچنین تفکر عاملی نقش موثرتری در پیشبینی سلامت عمومی مادران کودکان بیشفعال داشت. بر اساس یافته های پژوهش، بهبود امید در مادران کودکان بیشفعال میتواند در جهت افزایش سلامت عمومی آنان مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

امید به زندگی , سلامت عمومی , مادر , بیشفعال