رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، باورهای ارتباطی و تمایزیافتگی خود با ارتباط ایمن زوجین

زمینه و هدف: بررسی آمارهای رسمی مرکز آمار ایران نشان میدهد، آمار طلاق که از سال ۹۶ تا ۹۸ روند نزولی داشته، در سال ۹۹ با ثبت ۱۸۴ هزار و ۶۵۴ رویداد افزایش یافت و در واقع بیشترین آمار طلاق طی چهار سال اخیر، در سال گذشته به ثبت رسیده است. اغلب طلاقها در پنج سال نخست زندگی مشترک رخ میدهند که میتوان بخشی از علت آن را به عدم شناخت کافی دختر و پسر از یکدیگر به هنگام ازدواج معطوف دانست. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، باورهای ارتباطی و تمایزیافتگی خود با ارتباط ایمن زوجین انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه مورد بررسی شامل کلیه معلمان شاغل در مقاطع تحصیلی متوسطه اول و دوم شهر سنگر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ و با گروه سنی ۳۰ تا ۵۰ سال بود. تعداد ۱۲۰ نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار یانگ (۱۹۹۱)، باورهای ارتباطی ایدلسون و اپشتاین (۱۹۸۱)، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) و ارتباط ایمن BARE (۲۰۱۲) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، آمار استنباطی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) مورد بررسی قرار گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS۲۲ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه با ارتباط ایمن زوجین رابطه منفی و معنیدار، باورهای ارتباطی با ارتباط ایمن زوجین، رابطه مثبت و معنیدار و تمایزیافتگی خود (مولفه بریدگی عاطفی) با ارتباط ایمن زوجین رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و نتایج رگرسیون نشان داد که مولفه های ذکر شده ۲۷ درصد از ارتباط ایمن زوجین را پیشبینی میکنند. نتیجهگیری: همچنین نتایج نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی و تمایزیافتگی خود با ارتباط ایمن زوجین رابطه وجود دارد و این مقیاسها میتوانند کیفیت روابط ایمن زوجین را پیشبینی کنند.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , باورهای ارتباطی , تمایزیافتگی خود , ارتباط ایمن زوجین