دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی در مورد برگزاری گزارش صبحگاهی به دو روش حضوری و مجازی در دوران پاندمی کووید ۱۹ در دانشگاه علوم پزشکی بابل

سابقه و هدف: بحران ناشی از بیماری همه گیر کووید-۱۹، آموزش در دانشگاه­ها را به­شدت تحت تاثیر قرار داده­است. بنابراین  ایجاد نگاهی نو و کاربردی در فرآیند آموزش ضروری به­نظر می­رسد. یکی از مهم­ترین روش­های آموزش در علوم پزشکی گزارش صبحگاهی می­باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه برگزاری گزارش صبحگاهی به دو روش حضوری و مجازی از دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی در دوران پاندمی کووید ۱۹ می­باشد. مواد و روش­ها: مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی روی ۱۲۴ نفر از دانشجویان پزشکی مرکز آموزشی­درمانی آیت­اله روحانی تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام شد. داده­ها با استفاده از پرسشنامه محقق­ساخته و استخراج­شده بر اساس کتابچه استانداردهای آموزش بالینی وزارت متبوع در سه بعد ساختار آموزشی، محتوای آموزشی و ارتقای توانمندی جمع­آوری شد. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها از آمار توصیفی و آزمون­های t-test،  ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من- ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد. یافته ­ها: از دید دانشجویان دوره حضوری در هر سه بعد به­صورت معناداری مطلوب­تر از دوره مجازی بود. آموزش حضوری نسبت به مجازی، در بعد ساختار آموزشی بیشترین تفاوت را داشته است. کیفیت دوره مجازی از حیث چهار شاخص مورد ارزیابی قرار گرفت و بنابر نتایج، گروه­های موردمطالعه در مورد عدم کیفیت مطلوب دوره مجازی اتفاق­نظر داشتند. نتیجه­ گیری: نتایج حاصله نشان داد که برگزاری گزارش صبحگاهی به روش حضوری نسبت به روش مجازی در هر سه بعد مورد بررسی، مطلوبیت بیشتری داشت. لذا برای مقابله با چالش­های آموزشی در مواقع بحران، با تبیین یک برنامه مدون و برنامه­ریزی­شده من جمله دوره های مجازی، می­توان از هرگونه خلاء آموزشی پیش­آمده جلوگیری نمود.

Keywords:

Morning report , Covid-۱۹ , Conventional training , Virtual training , گزارش صبحگاهی , کووید ۱۹ , آموزش حضوری , آموزش مجازی