اثربخشی آموزش خود شفقتی بر نارسایی هیجانی و احساس خستگی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس(MS) بیماران اسکلروز جانبی آمیوفتریک(ALS)

هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش خودشفقتی بر نارسایی هیجانی و احساس خستگی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس و بیماران اسکلروز جانبی آمیوفتریک است. روش موردد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مولتیپل اسکلروزیس و بیماران اسکلروز جانبی آمیوفتریک مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی پزشکی ورزشی ردپای آفتاب در سال ۱۴۰۲ می باشد. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه های مربوطه در پیش آزمون، ۹۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۹۰ نفر به صورت تصادفی به ۶ گروه ۱۵ نفره (۲ گروه آزمایش، دو گروه کنترل و دو گروه شاهد) گزینش شدند که ۲ گروه آزمایش، آموزش خودشفقتی را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند.در این پژوهش از پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو-۲۰ و مقیاس شدت خستگی در بیماران به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شده است.نتایج حاصل از پژوهش نشان داد آموزش خودشفقتی بر نارسایی هیجانی و احساس خستگی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس و بیماران اسکلروز جانبی آمیوفتریک تاثیرگذار است.

Keywords:

خود شفقتی , نارسایی هیجانی , بیماران , مولتیپل اسکلروزیس , اسکلروز جانبی آمیوفتریک