بررسی مدل های تاب آوری در سیستم های آموزش و پرورش

مطالعه حاضر به بررسی مدل های تاب آوری در سیستم های آموزشی پرداخته است. در محیط های متغیر و پیچیده، سازمان ها با چالش های فراوانی روبرو هستند و برای حفظ مزیت رقابتی خود باید منعطف تر و چابک تر عمل کنند. افزایش اختلال در فرایندهای سازمانی توسط بلایای طبیعی یا بحران های اقتصادی، ضرورت توجه به تاب آوری را برای سازمان و کارکنانش افزایش می دهد. چابکی سازمانی و نوآوری پایدار در سیستم های آموزشی نیز از تاب آوری سازمانی نشئت می گیرند و جزو پیامدهای تاب آوری محسوب می شوند. در پژوهش حاضر انواع مدل های تاب آوری مورد استفاده در سیستم های آموزشی را مورد بررسی قرار گرفته تا موثرترین مدل تاب آوری که در دانش آموزان به تاب آوری درونی و توانمندی افزایش کیفیت تاب آوری منجر شود ، دست یابیم در کل، برای ارتقای تاب آوری دانش آموزان، بهتر است از یک رویکرد چندگانه و متنوع استفاده شود و این موضوع نیازمند همکاری میان مدرسین، مربیان، خانواده ها و متخصصین روان شناسی و سلامت روان است. آگاهی موقعیتی به عنوان معیاری برای درک و فهم سازمان از کل محیط آن تعریف می شود که شامل توانایی دیدن فرصت ها و همچنین بحران های بالقوه و توانایی شناسایی بحران ها و پیامدهای آن به طور صحیح است.علاوه بر این، آگاهی موقعیتی شامل درک گسترده عوامل اصلی بحران ها، افزایش آگاهی از منابع موجود داخلی و خارجی و درک بهتر حداقل الزامات عملیاتی است؛ بنابراین تاب آورتر خواهد بود؛ بنابراین فرضیه یک پژوهش به این صورت بیان می گردد

Keywords:

تاب آوری , سلامت , سیستم آموزشی , مدل , جامعه