برنامه ریزی مسکن اقشار کم درآمد با رهیافت توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی (مورد کاوی یحیی آباد آران و بیدگل)

بررسی پیشینه تحقیقات دهه های گذشته و همچنین برنامه ریزی مسکن بسیاری از کشورها حول ساماندهی سکونتگاه هایغیررسمی از طریق توانمندسازی آن ها. صحه ای بر اهمیت پرداختن به این موضوع می گذارد؛ چراکه ساکنان این محدوده هاقشر آسیب پذیر و کم درآمد جوامع می باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر واکاوی برنامه ریزی مسکن گروه های پایین درآمدیبا رویکرد توانمندسازی، ویژه اسکان غیر رسمی بحبی آباد واقع در شهرستان آران و بیدگل می باشد. بدین منظور برداشتی کلیاز این ناحیه صورت گرفت. روش تحقیق این پژوهش کاربردی. توصیفی-تحلیلی بوده و با مطالعه اسناد و پژوهش های داخلی وخارجی پیرامون برنامه ریزی منطقی مسکن فقرا و توانمندسازی اسکان های حاشیه ای، پیشمایش های میدانی و مصاحبه هاینیمه ساختاربافته با ساکنان صورت گرفته است. پاسخ های کنشگران محلی از ۱۳۰۰ پرسشنامه تهیه شده، به صورت اجتماعیو کالبدی دسته بندی و مورد مطالعه واقع شده اند. پس از مرور مبانی نظری و پیشینه تحقیق های کشورهای توسعه یافته ودرحال توسعه پیرامون ارتباط توانمدسازی اسکان غیرسمی و مسکن گروه های کم درآمد. تحلیل (SWOT) ویژه توانمندسازییحیی آباد تبیین شده است. در نهایت می توان چنین عنوان که رویکرد توانمندسازی بهترین راه حل در خصوص چاره اندیشیمسکن اهالی یحیی آباد و بسیاری از سکونتگاه های غیررسمی دیگر می باشد.

Keywords:

مسکن , برنامه ریزی , اقشار کم درآمد , توانمندسازی , آران و بیدگل