سنجش و تحلیل محلات شهری مشهد از منظر نشاط اجتماعی (مورد پژوهی: محله سجاد)

امروزه پر کردن اوقات فراغت شهروندان و افزایش نشاط اجتماعی آنها یکی از موضوعات مهمی است که طی سالهای اخیر توجه روزافزونیرا در سطح شهرها به خود جلب نموده است. نشاط اجتماعی را میتوان رضایتمندی اجتماعی، روانی، جسمانی یا رضایتمندی از جریانزندگی تعریف نمود. بایستی اذعان داشت که لزوما برخوردار بودن از مسکن مناسب و درآمد بهتر و سکونت در مناطق برخوردار با افزایشنشاط اجتماعی توام نیست و عوامل متعدد اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی در آن دخیل هستند. بدین ترتیب، پژوهش حاضر در راستایسنجش و تحلیل محله سجاد شهر مشهد از منظر نشاط اجتماعی انجام گرفته است. در این پژوهش پس از مرور مبانی و مفاهیم نظری، بهتدوین چارچوب سنجشی این پژوهش اقدام و در ادامه مبتنی بر چارچوب سنجشی نگاشته شده، به سنجش وضعیت محله سجاد شهرمشهد از منظر مولفه ها و شاخص های سنجشی نشاط اجتماعی مبادرت شده است. جامعه آماری این پژوهش تمامی ساکنان این محله بودهکه برای برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران در سطح اطمینان ۹۵ درصد و بافاصله اطمینان ۸ درصد، تعداد ۱۵۰ نفر از آنهامورد پرسشگری قرار گرفتند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی ساده بوده و برای تعیین روایی پرسشنامه پژوهش از اعتبارمحتوایی (نظر متخصصان) و برای پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شده و همچنین برای تجزیه وتحلیل اطلاعات پژوهش از آزمون تیتک نمونه ای و تحلیل سوات بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که هرچند محله سجاد شهر مشهد جز محلاتبرخوردار این شهر محسوب میشود، ولی لزوما این امر با افزایش نشاط اجتماعی در سطح محله همراه نبوده است. طوری که این محله ازمنظر مولفه های سرمایه اجتماعی و حس تعلق (با میانگین ۷ / ۲)، رضایت از سبک زندگی (با میانگین ۲/۳۸ پویایی محیط اقتصادی (بامیانگین ۹۸ / ۲) و کیفیت فضاهای محلی (با میانگین ۷۵ / ۲) نشاط اجتماعی در وضعیت مطلوبی به سر نمی برد که این مسئله نیازمند توجهمسئولان و مدیران شهری است.

Keywords:

شادی و نشاط , نشاط اجتماعی , آزمون تی تک نمونه ای , تحلیل سوات , محله سجاد شهر مشهد