حمل و نقل شهری پایدار، الگویی مطلوب جهت دستیابی به توسعه پایدار در راستای حفاظت محیط زیست

امروزه دیگر توسعه به عنوان صرف رشد اقتصادی قابل قبول نیست. چرا که پس از تجربه مدل های رشد گوناگون، تصمیم گیرندگان و برنامه ریزان به این نتیجه رسیده اند که رشد اقتصادی بدون توجه به اصول و مولفه های پایداری زیان های جبران ناپذیر و غیر قابل بازگشتی بر حیات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی جوامع بر جایمی گذارد. توسعه پایدار مفهومی است که در سالهای اخیر به عنوان یک مساله جهانی به آن نگریسته شده است. از یک سو سامانه های حمل و نقل و به ویژه استفاده ازاتومبیل شخصی یکی از عوامل مهم و موثر در تغییرات جهانی آب و هوا، آلودگی های صوتی و هوا، انتشار گازهای گلخانه ای، ناپایداری ساختار شهرها، خطر اتمهاسوخت های غیر قابل تجدید و تخریب محیط زیست و محسوب می گردد و از سوی دیگر توسعه پایدار شهری به دنبال پایداری شکل شهری، الگوی پایدار سکونتگاهها و الگوی موثر بر حمل و نقل است بنابرین گریزی از پذیرش مدل های نوین حمل و نقل پایدار مطابق با پایداری توسعه شهر نیست چرا که علاوه بر رشد تعداد وسایلنقلیه، گسترش الگوهای مسافرتی پیچیده متکی بر اتومبیل شخصی از اساسی ترین محدودیت ها در دست یابی به توسعه شهری پایدار محسوب می شود. در این مقاله با بررسی مفاهیم توسعه توسعه پایدار و حمل و نقل پایدار و بررسی ارتباط توسعه پایدار شهری و حمل ونقل به ارائه راهکارههایی جهت دستیابی به حمل و نقل پاید ار پرداخته شده است.

Keywords:

توسعه پایدار , حمل و نقل پایدار , آرام سازی ترافیک , حمل و نقل عمومی , حمل و نقل سبز