اثربخشی توان بخشی شناختی بر کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری(نوشتن)

یکی از ویژگیهای کودکان با ناتوانی یادگیری، نارسایی در مولفه های کارکردهای اجرایی(توچه، تمرکز و حافظه کاری) است. هدف این پژوهش حاضر اثربخشی توان بخشی شناختی بر بهبود کارکردهای اجرایی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری(نوشتن) است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی دارای اختلال یادگیری (نوشتن) در منطقه ۱۰ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودندکه به مراکز درمان اختلال یادگیری مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از آزمونهای تشخیص اختلال نوشتن (آزمون تحلیل خطا)، خرده مقیاس های آزمون هوش وکسلر نسخه چهارم، آزمون استروپ جهت ارزیابی کارکردهای اجرایی (توجه و حافظه کاری) و دیکته دانش آموزان جهت ارزیابی (عملکرد تحصیلی) استفاده شد. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش توان بخشی شناختی را دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش توان بخشی شناختی باعث بهبود کارکردهای اجرایی (توجه و حافظه کاری) و همچنین عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری (نوشتن) شده است. از یافته های این پژوهش نتیجه می گیریم که آموزش توان بخشی شناختی می تواند به عنوان یک مداخله موثر در کنار سایر روش های درمانی و آموزشی در بهبود اختلال یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری(نوشتن) موثر باشد.

Keywords:

توان بخشی شناختی , کارکردهای اجرایی , عملکرد تحصیلی , اختلال یادگیری(نوشتن)