مقایسه هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا با تمرینات تناوبی با شدت بالا بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات سرمی در دانشجویان افسری

امیرحسین صفار کهنه قوچان; سجاد محمدیاری; اسماعیل کرمی

مقایسه هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا با تمرینات تناوبی با شدت بالا بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات سرمی در دانشجویان افسری

Publish place: Journal of Military Medicine، Vol: 26، Issue: 1

Publish Year: 1403

Type: Journal paper

Language: Persian

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

DOWNLOAD Paper

Certificate
I'm the author of the paper

Export:

Link to this Paper:

https://civilica.com/doc/1972888

Document National Code:

JR_MILIT-26-1_007

Index date: 7 May 2024

مقایسه هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا با تمرینات تناوبی با شدت بالا بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات سرمی در دانشجویان افسری abstract

زمینه و هدف: تمرین عملکردی با شدت بالا (HIFT) یک روش تمرینی است که بر حرکات عملکردی و چند مفصلی تاکید دارد که می توان آن ها را به هر سطح آمادگی جسمانی تغییر داد و باعث فراخوانی عضلانی بیشتر از تمرینات سنتی شد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه هشت هفته HIFT با تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات در دانشجویان افسری است.روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی ۳۰ نفر از دانشجویان افسری با میانگین سنی ۰/۸۴±۲۰/۰۴ سال به طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری HIIT و HIFT تقسیم شدند. آزمون های سنجش ترکیب بدن، قدرت و توان عضلات، آزمون رسیدن به خستگی و آزمون آمادگی جسمانی ارتش پیش و پس از اجرای پروتکل های ورزشی انجام شد. هر دو پروتکل HIIT (مبتنی بر دویدن) و HIFT (مبتنی بر حرکات عملکردی با وزن بدن) به مدت ۸ هفته، ۳ روز در هفته و با شدت ۸۵ تا ۹۰% ضربان قلب بیشینه انجام شد.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد HIFT و HIIT به ترتیب آمادگی هوازی (۱۵/۶۹%، ۹/۶۱%)، قدرت عضلات پشت و پا (۱۶/۰۲%، ۵/۰۲%)، پرش عمودی (۲۵/۳۱%، ۵/۱۴%) ، شنا (۱۹/۶۱%، ۹/۳۹%)، درازنشست (۱۸/۲۴%، ۹/۸۳%)، زمان رسیدن به خستگی (۱۶/۲۱%، ۱۴/۴۱%) را افزایش و درصد چربی (۱۸/۳۸%، ۱۲/۱۸%) و سطوح لاکتات (۲۲/۸۹%، ۱۴/۷۷%) را کاهش داد. همچنین HIFT در افزایش آمادگی هوازی (۰/۰۰۰۱=P)، قدرت عضلات پشت و پا (۰/۰۰۰۱=P)، توان عضلات پا (۰/۰۰۰۱=P)، استقامت عضلات شکم (۰/۰۰۰۱=P) و کمربند شانه (۰/۰۰۰۱=P) زمان رسیدن به خستگی (۰/۰۰۱=P) و در کاهش درصد چربی (۰/۰۰۲=P) موثر تر از HIIT بود.نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات با شدت بالا به ویژه HIFT می تواند به طور همزمان چندین فاکتور آمادگی جسمانی را بهبود بخشد و برای ورزشکاران تاکتیکی (نظامیان، آتش نشانان و ...) که نیاز به آمادگی جسمانی بالایی برای انجام وظیفه دارند، مناسبتر است.

مقایسه هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا با تمرینات تناوبی با شدت بالا بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات سرمی در دانشجویان افسری Keywords:

تمرینات با وزن بدن , استقامت عضلانی , تمرینات عملکردی , قدرت عضلانی , توان عضلانی , ظرفیت هوازی

مقایسه هشت هفته تمرین عملکردی با شدت بالا با تمرینات تناوبی با شدت بالا بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات سرمی در دانشجویان افسری authors

امیرحسین صفار کهنه قوچان

گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

سجاد محمدیاری

گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه افسری امام علی (ع)، تهران، ایران

اسماعیل کرمی

دانشکده علوم پزشکی آجا، تهران، ایران