مداخلات آموزشی و درمانی برای کاهش پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی

در دوران ابتدایی، دانش آموزان با یک محیط آموزشی جدید و متنوع روبه رو می شوند که ممکن است با چالش ها و فشارهای مختلف همراه باشد. یکی از مسائلی که می تواند اثرات منفی بر روی عملکرد تحصیلی و ارتباطات اجتماعی دانش آموزان داشته باشد، پرخاشگری است. این رفتارهای پرخاشگرانه نه تنها بر تحصیلات و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم دارند، بلکه می توانند موجب ایجاد فاصله های اجتماعی و اختلافات بین همکلاسی ها گردند. پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی می تواند از طریق تعدادی از عوامل متنوع ناشی شود، از جمله مشکلات خانوادگی، نقص های آموزشی، یا حتی مشکلات روانشناختی. این رفتارها نه تنها برای دانش آموزان معنایی منفی ایجاد می کنند بلکه می توانند به شکلی مخرب بر روی محیط کلاس و ارتباطات میان همکلاسی ها تاثیر گذار باشند. بنابراین، ضرورت و اهمیت ایجاد راهکارهای کارآمد واکنشی به پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی احساس می شود. توجه به مسئله پرخاشگری در دوره ابتدایی از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا در این دوره دانش آموزان اساسی ترین مفاهیم زندگی و رفتارهای اجتماعی را یاد می گیرند. مداخلات آموزشی و درمانی مناسب می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا مهارت های ارتباطی، حل اختلاف، و مدیریت خشم را یاد بگیرند. این تدابیر به عنوان پایه های اساسی در ساختارهای رفتاری آینده دانش آموزان موثر باشند و به ارتقاء محیط آموزشی کمک کنند. این مقاله به بررسی مداخلات آموزشی و درمانی برای کاهش پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی می پردازد. این مقاله تلاش می کند تا با تحلیل و بررسی مداخلات موثر، راهکارها و استراتژی هایی ارائه دهد که می توانند بهبود مستمر در رفتارها و ارتباطات دانش آموزان ابتدایی را ایجاد کرده و به کاهش پرخاشگری در این گروه سنی کمک نمایند. در این راستا، استفاده از مهارت های ارتباطی، حل اختلاف، و مدیریت خشم به عنوان محورهای مداخلات آموزشی و درمانی مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

مداخلات , آموزشی , درمانی پرخاشگری , دانش آموز , دوره ابتدایی.