تاثیر اثر استروپ و فاصله های زمانی بین دو محرک بر دوره بی پاسخی روانشناختی

چکیده: پیش زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر استروپ بر دوره بی­پاسخی روانشناختی است. مواد و روش­ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود برای این منظور تعداد ۲۰ نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران با میانگین سنی ۵۴/۱±۴۵/۲۳ سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. از شرکت­کنندگان آزمون تکلیف دوگانه به عمل آمد این آزمون شامل چهار فاصله زمانی ۵۰، ۱۰۰، ۳۰۰ و ۹۰۰ هزارم ثانیه بین شروع ناهمزمان دو محرک در دو حالت همخوان و ناهمخوان برای محرک اول و دوم بود. یافته­ها: نتایج آزمون اندازه­گیری مکرر با سطح معناداری (۰۵/۰ P>) نشان داد که محرک­های همخوان از محرک­های ناهمخوان زمان پاسخ سریع تری دارند؛ در فاصله­های زمانی کوتاه فرایند خودکار خواندن کلمه با فرایند نام­گذاری کلمه باعث ایجاد تداخل نمی­شود. نتیجه­گیری: بنابراین عامل استروپ در فاصله­های زمانی کوتاه بی تاثیر بود. تفاوت درون گروهی و عدم سازگاری درونی دو محرک در توالی تکلیف دوگانه ناهمخوان-همخوان عامل افزایش زمان پاسخ به محرک دوم بود؛ بنابراین می­توان گفت که افزایش پیچیدگی محرک اول باعث بیشترین تاخیر در پاسخ دوم می­شود.

Keywords:

stroop effect , Reaction Time , Dual task , Sectional attention , congruent , incongruent , اثر استروپ , زمان واکنش , تکلیف دوگانه , توجه انتخابی , حالت همخوان , حالت ناهمخوان