تاثیر مداخله مجازی مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن بر کاهش تنیدگی والدینی در مادران و پرخاشگری کودکان در ایام شیوع کرونا
Publish place: Journal of pediatric nursing، Vol: 10، Issue: 3
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 17
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PEN-10-3_001
تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1403
Abstract:
مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی مداخله مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن(مربیگری هوش هیجانی والد) به صورت مجازی بر کاهش تنیدگی والدینی در مادران و کاهش پرخاشگری فرزندان آن ها در سال ۱۴۰۰ در شهر بوشهرانجام گرفت.
روش: در این پژوهش که از نوع شبه آزمایشی است، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و خروج ۳۱ نفر از مادران دارای فرزند ۶ تا ۱۲ سال شهر بوشهر به صورت تصادفی در دو گروه درمان مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر مربیگری هوش هیجانی والد و گروه شاهد جایگزین شدند و به وسیله پرسشنامه تنیدگی والدینی و پرسشنامه آخنباخ فرم والدین مورد ارزیابی ارزیابی گرفتند. اعتبار بسته درمانی از طریق شاخص روایی محتوایی مورد تایید قرار گرفت (۹۴/.=CVI). جلسات مداخله در ۱۱ جلسه ۹۰ دقیقه ای تدوین و برای والدین توسط درمانگر اجرا شد. سپس داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
نتایج : نتایج حاکی از اثربخشی این مداخله بر کاهش استرس والدینی در مادران(۵/۰۲f= و ۰/۰۳P=) و پرخاشگری کودکان(۵/۵۵f= و ۰/۰۳P=) نسبت به لیست انتظار در مراحل پس آزمون و پیگیری بود ؛ به طورکلی علاوه بر بهبود استرس والدینی، میزان پرخاشگری کودکان نیز کاهش یافته بود.
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر تاثیر اموزش مجازی مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن بر بهبود تنیدگی والدینی در مادران و کاهش پرخاشگری کودکان تاکید دارد، بنابراین پیشنهاد می شود، درمانگران از رویکرد مدیریت رفتاری والدین مبتنی بر پروتکل گاتمن درمانی به عنوان یک روش مفید بهره ببرند.
Keywords:
Authors
خاتون پورمودت
Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran
علی پولادی ریشهری
Associate Professor, Department of Psychology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran .
محمدرضا بحرانی
Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
