شناسایی محدوده های مستعد ایجاد توسعه حمل و نقل محور در خطوط مترو، نمونه موردی خطوط مترو سه گانه شهر اصفهان

رویکرد توسعه حمل و نقل محور نوعی از توسعه به همراه اختلاط کاربری، فشردگی، تنوع، پیوستگی، دوچرخه سواری، پیاده روی و تراکم بالا است که با دسترسی آسان به حمل و نقل عمومی تعریف می شود. در ایران تعریف این رویکرد به اشتباه به نگاه نقطه ای و ایستگاهی تقلیل پیدا کرده است، معمولا طراحی محدوده های توسعه حمل و نقل محور به ایستگاه های بلند مرتبه با کاربری تجاری و اداری محدود شده اند و نتوانسته اند خواسته ها و انتظارات مدیران و شهروندان را بر مبنای تعریف این نوع توسعه در شهر محقق کند. در این تحقیق ابتدا شاخص های توسعه حمل و نقل محور تدوین شده، با روش دلفی از سوی متخصصان وزن بندی برای شاخص ها پیشنهاد شده. سپس ظرفیت خطوط مترو در شهر اصفهان سنجیده شده اند تا محدوده هایی که مستعد رویکرد توسعه حمل و نقل محور هستند؛ شناسایی شود. به عبارتی نقاط ایستگاهی در خطوط مترو اصفهان با ارائه الگوریتم رتبه بندی و آزمون، در قالب مناطق مستعد در شبکه مترو اصفهان به صورت اولویت بندی معرفی شده اند. ایستگاه های دروازه دولت، میدان عتیق و میدان آزادی بیشترین امتیاز برای تحقق توسعه حمل و نقل محور را به دست آورده اند. این ایستگاه ها، به دلیل استقرار در مناطق مناسب برای دسترسی عموم به حمل و نقل، جانمایی در نقاط استراتژیک شهر و وجود تنوع عملکردی، منتخب نقاط مستعد در شهر اصفهان بوده اند. همچنین در نتیجه تحقیق از طریق روش خوشه بندی در نرم افزارexpert choice چارچوب برنامه ریزی برای محدوده های مستعد پیشنهاد شده است. به گونه ای که هر خوشه با یک رویکرد منحصر پیشنهاد می شود.

Keywords:

توسعه حمل و نقل محور , نقاط ایستگاهی , خوشه بندی , شبکه خطوط مترو , اصفهان