بررسی و تحلیل مبانی فلسفه ی اگزیستانس در اشعار رابیندرانات تاگور

مقاله حاضر به تحلیل اشعار رابیندرانات تاگور از منظر فلسفه ی اگزیستانس پرداخته است. تاگور به گواهی آثار خود به ویژه اشعارش، دغدغه های وجودی بسیار پررنگی دارند. اگزیستانس یا اصالت وجود انسان، که چارچوب نظری این پژوهش را تبیین می کند مبتنی بر آموزه ی الویت وجود بر ماهیت است. بر اساس این نظریه، انسان وظیفه دار کردار خود می باشد و این وظیفه جایگاه اضطرابی است که زندگی او را فرا گرفته است. اگزیستانس به مبانی چون امید نداشتن، یاس، وحشت و دلهره، تنهایی، رهاشدگی، پوچی، غم، احساس جرم و بی لیاقتی، مساله رهایی می پردازد و رابطه ی بودن و نبودن را مورد ارزیابی قرار می دهد. با شناخت مفاهیم اگزیستانس به نمود آن در آثار تاگور پرداخته شد و هم چنین آثار این هنرمند از منظر اگزیستانس مورد بررسی قرار گرفته شد.در این مقاله، مخاطب با فلسفه ی اگزیستانس آشنا می شود و به او این امکان را می دهد که با مشاهده و خوانش آثار هنرمند یاد شده ارتباط بهتر و کامل تری برقرار کند، و با چارچوب پژوهش به مفاهیم جدیدی در اندیشه و آثار این هنرمند دست پیدا کند. فهم اگزیستانس و شناخت فلسفه ی آن و رویت رشد آن در زندگی مدنی به عنوان موضوعی در تولید هنر، تاثیر دارد، به عنوان مثال زندگی و ادبیات این شاعر، چنان باهم گره خورده است که آن چه در شعرهایش بر زبان آورده اند، حکایت از حالات وجودی آنان در طول زندگی وی است. تاگور در اشعارش همه ی دیدگاه های خود را منعکس کرده است، دغدغه ای اگزیستانسیالیستی چون زوال، فنا، ترس، اضطراب، پوچی و وانهادگی را تجربه کرده است، دغدغه هایی که حکایت از آن دارند که تاگور، هستی را تیره و تار می بیند و انسان را تنها، مضطرب و فناپذیر.