واکاوی تعامل نشانه های جسمانه عاشقانه در سروده های فروغ فرخزاد با روی کرد نشانه معنا شناسی اجتماعی اریک لاندوفسکی

رویکرد اجتماعی نشانه معناشناسی تعاملی اریک لاندوفسکی که در ادامه باورهای زیبایی شناسی حضور و لحظه ناب گرمس مطرح شده، رهیافتی کارا و سازنده در نقد ادبی است. پژوهندگان این پژوهش از این رهیافت در بررسی تعامل و تطبیق نشانه معناهای جسمانه عاشقانه در سروده های فرامعنایی و چندلایه ای فروغ فرخزاد بهره برده اند. تعامل شرکای گفتمانی در فرایند گفتمان عاشقانه شاعر، با دگرسانی نشانه های جسمانه شوشگر تن دار در رخدادمعنایی لحظه ای و گاه دیرشی، در پی وحدت من و دیگری، معناهای ناب و بی کرانی خلق می کند. در جریان سروده های عاشقانه فروغ، سوژه و ابژه تن دار در تجربه ای زیستی با یکدیگر و جهان پیرامون در درک پدیدارشناسانه، با مجموعه نشانه معناهای جسمانه پویا در زنجیره منسجم واژگان چندمعنایی و ترکیبات مبهم، بافتی پویا و زایشی در متن خلسه ای می آفریند که به سردرگمی و حظ خلسه ای خوشایند در اتحاد شرکای گفتمانی می انجامد. در پژوهش حاضر با کاربست نقد با روی کردی کل نگر، سه سروده «وصل»، «باد ما را با خود خواهدبرد»، «فتح باغ» و سروده هایی با درون مایه تعامل تصادفی و لحظه ای و برنامه مدار، به روش تحلیلی -پژوهشی تفسیر شده است. نتیجه بررسی نشان می دهد تعامل عاشقانه طرفین گفتمان با نشانه معناهای جسمانه، جهت رسیدن به وحدت و تطبیق و آفرینش معناهای نو ادامه دار و در خدمت انسجام بیشتر متن بوده-است.

Keywords:

اریک لاندوفسکی , فروغ فرخزاد , تعامل , نشانه -معناشناسی , وحدت , گفتمان