(تحلیل و بررسی فضیلت «اعتدال» در اندیشه های مولانا با تکیه بر روانشناسی مثبت گرای سلیگمن)

جنبش نوین روان شناسی مثبت گرا با ریاست مارتین سلیگمن، با هدف کمک به نسل بشر در جهت بهینه سازی کیفیت زندگی و رشد فضایل و توان مندی های انسانی که در شش گروه: خردمندی، شجاعت، انسانیت، عدالت، اعتدال و فراروندگی یا تعالی، جای می گیرند، شکل گرفته است. در بسیاری از آثار ادبی متقدم ایران به خصوص آثار و آموزه های مولانا می توان شاخصه های علم روان شناسی مثبت را کشف و نمایان ساخت. این جستار که به روش تحلیلی- تطبیقی انجام شده، درصدد است تا به تحلیل و تبیین فضیلت «اعتدال» (از فضیلت های شش گانه سلیگمن) در آثار مولانا بپردازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که این فضیلت و تمامی زیر مجموعه های آن یعنی: بخشایش، فروتنی، دوراندیشی، خودنظم دهی، در آموزه های مولانا قابل تبیین و تطبیق است و تنها نکته ناهم سان مهم در دیدگاه مولانا و سلیگمن نوع نگاه این دو اندیشمند به انسان را شامل می شود؛ یعنی به طور کلی نگاه مولانا «خدامحور» و نگاه سلیگمن «انسان محور» است. مولانا کسب تمامی فضایل را در جهت قرب الهی و فناء فی الله در نظر می گیرد، درحالی که در آثار سلیگمن به این موضوع اشاره ای نشده است.

Keywords:

مولانا , مثنوی , سلیگمن , اعتدال , مثبت گرا.