کارکرد مولفه های طنز در »هزار و یک شب نو« و »پریباد« از محمدعلی علومی بر اساس نظریه برتری جویی و نظریه ناهماهنگی

نوشتار حاضر به بررسی مولفه های طنز در هزار و یک شب نو و پریباد از محمدعلی علومی می پردازد. این دو اثر نقدی اجتماعی بر کاستی های جامعه امروز است که نویسنده می کوشد با بهرهگیری از اسطوره، طنز و ادبیات عامه از تلخی انتقادها بکاهد. بدین رو می توان طنز علومی را بیان شیرین تلخی ها دانست . استعمار، مقابله با بحران هویت ، تقویت روحیه ملی ، فقر فرهنگی واقتصادی ، مبارزه با باورهای غیرمنطقی و... از جمله موضوعاتی است که نویسنده با تلفیق طنز و تراژدی به طرح آنها پرداخته به این طریق خواننده را به واکاوی در ریشه مسائل و تجدیدنظردر دیدگاههای خود فرامی خواند. این جستار با رویکرد توصیفی تحلیلی ، وجوه طنزآمیز را در آثار مذکور طبق نظریه تفوق و ناهماهنگی بررسی می کند. مطالعه دو اثر نشانمی دهد که بیشترشگردهای طنز مانند آیرونی ، تناقض و طنزهای گفتمانی با نظریه ناهماهنگی مطابقت دارد. خنده حاصل از حس برتری جویی نیز در قالب کوچک نمایی ، کنایه محاوره، تشبیه مضحک و... دیده می شود.

Keywords:

پریباد , هزار و یک شب نو , محمدعلی علومی , نظریه ناهماهنگی و نظریه تفوق.