اهمیت بلاغی قید در شعر موسوی گرمارودی

قید کلمه ای است که مفاهیم همچون زمان، مکان، حالت و بسامد را به مقوله هایی مانند فعل ، صفت ، قید یا جمله می افزاید. این نوع کلمه اگرچه از عناصر اختیاری جمله و قابل حذف است ، در شعر جایگاه و نقش های هنری گسترده ای دارد و گاه شعری برپایه تکرار و توالی قید سروده می شود. هدف این مقاله بررسی جلوههای هنری قید در شعر موسوی گرمارودی است که با روش توصیفی -تحلیلی کارکردهای قید را در سه حوزه لفظی ، معنایی و تصویری بررسی کرده است . از نظر لفظی قید براساس ساختمان، تازگی و تکرار، کارکردهایی مانند ایجادموسیقی ، اطناب و برجستگی زبانی در شعر او یافته است . در حوزه تصویری کاربرد مشبه به های قیدی ، ایجاد ارتباط میان اجزای تصویر از طریق قید، دیداری ساختن تصاویر، تبدیل اسنادحقیقی به مجازی از طریق مقیدساختن رابطه اسنادی از جلوههای هنری قید در شعر وی محسوب می شود. قید از نظر مفهوم در شعر وی هاله هایی از تداوم و استمرار زمان، شدت و حدت عواطف را به شعر تزریق کرده و گاهی در کانون معنایی و عاطفی شعر قرار گرفته و با ایجاد فضا درونمایه شعر را پرورانده و گاه با تغییر خبر به انشاء به لحن کلام تنوع بخشیده است .

Keywords:

قید , شعر انقلاب , موسوی گرمارودی , دستورزبان