بازخوانی شعر عاشورایی شهریار و جواهری با تاکید برکارکرد »عاطفی زبان« در شعر

شهریار غزلسرای معاصر فارسی و محمد مهدی جواهری شاعر عراقی ، دو چهره برجسته در ادبیات معاصر به شمار می روند. سرودههای عاشورایی این دو، گویای پیوند ژرف آنان با باورهای دینی است ، این مقاله با روش توصیفی -تحلیلی و با تاکید بر کارکرد عافی زبان، شعر عاشورائی این دو را بررسی و با هم مقایسه نموده است و در صدد پاسخ گویی به این پرسش است که هر کدام از آن دو، در حادثه کربلا چه دیدهاند و چه چیزی را برجسته نموده اند؟ نتایج پژوهش ، تاثیر حالت های روحی شاعر در خلق اثر را به وضوح نشان می دهد. مرثیه هایی شهریار سرشار از حزن و اندوه است که با قلبی شکسته ، ژرفای این فاجعه دلخراش تاریخ بشر را بازتاب داده، اما فضای حاکم بر شعر عاشورایی جواهری به کلی متفاوت است ، در شعر جواهری ، بخش حماسی این حادثه ی عظیم ، به قدری برجسته شده که روح مخاطب را سرشار از شور و شعف می کند. اولی وصف یک فاجعه و دومی شرح یک حماسه است . در هر کدام، عاطفه شاعر چنان با موضوع گره خورده که گویی این حادثه ، آن حادثه نیست .

Keywords:

شعر عاشورایی , شهریار , جواهری , کارکرد عاطفی زبان.