بررسی گونه های اطناب در قصه های مجید

اطناب« یکی از موضوعات علم معانی است و منظور از آن درازگویی و ادای مقصود به بیشتر از عبارت متعارف و معمول به اقتضای مقام است . در کتب »معانی « گونه هایی از اطناب معرفی و شرح شده است . اغلب قصه ها اطناب دارند و هوشنگ مرادی کرمانی هم در قصه گویی با صبر و حوصله ای مثال زدنی تمایل خود را به اطناب، بسط مطلب و توصیف های دقیق ، نشان داده و از اطنابهای موجود در زبان و فرهنگ عامه ، به نحو احسن استفاده کرده است . در این ،تحقیق قصه های مجید بررسی شد تا روشن گردد هوشنگ مرادی کرمانی در این کتاب به چه اندازه از اطناب استفاده کرده است و کدامیک از گونه های اطناب در این کتاب بیشتر دیده می شود. این تحقیق که از نوع کتابخانه ای است و به شیوه توصیفی تحلیلی ارائه می شود، به بررسی گونه های اطناب در چهارده قصه اول از قصه های مجید می پردازد. نتیجه تحقیق نشان داد که باهم آیی کلمات معطوف، تکرار، کلمات و ترکیبات مترادف، جملات مترادف، ایضاح بعد از ابهام، ذکر خاص بعد از عام، جمله معترضه ، بدل و تعلیل از گونه های اطناب در قصه های مجید است . همچنین این پژوهش روشن ساخت که هوشنگ مرادی کرمانی از اطناب برای دقیق تر شدن شخصیت پردازی و فضاسازی و بلیغ ساختن زبان و بیان داستان بهره برده است

Keywords:

اطناب , زیاده گویی , قصه های مجید , هوشنگ مرادی کرمانی .