مدیریت بازمصرف زهاب کشاورزی در ایران: چالش ها و فرصت ها

رشد روزافزون جمعیت، محدودیت منابع، تغییر اقلیم، کیفیت آب روبه کاهش و افزایش رقابت بین بخش های مختلف مصرف کننده آب، از عوامل محدودکننده عرضه مستمر برای تامین تقاضای آب کشاورزی هستند. مدیریت مصرف آب دربخش کشاورزی در ایران (به عنوان پرمصرف ترین بخش از منابع آب شیرین دردسترس) به جهت محدودیت منابع و لزومتامین امنیت غذایی حائز اهمیت بالایی است. در این زمینه، منابع غیرمتعارف آب در سراسر جهان، به عنوان راهکاری برای برونرفت از بحران آب توجه زیادی را به خود جلب کرده است. حفظ منابع آب وخاک به عنوان یکی از اهداف کلیدی در مدیریت کشاورزی مطرح می باشد و ازاین رو، هر منبعی نمی تواند برای تامین آب مناسب باشد .برای ناساس، در کناراشاره به مصارف مختلف زهاب کشاورزی مانند آبزی پروری و کمک به تامین امنیت غذایی، در این مطالعه به ارزیابی پتانسیل استفاده مجدد زهاب برای آبیاری محصولات پرداخته می شود. با استفاده از تجربه های مشابه در جهان، وضعیت فعلی استفاده مجدد زهاب کشاورزی در ایران و موانع آن با تاکید بر کیفیت منابع بررسی می شود. بر اساس نتایج این مطالعه، استفاده مجدد از زهاب در صورت برنامه ریزی و مدیریت مناسب، ضمن بهبود وضعیت زیست محیطی، سبب کاهش نسبی برداشت از منابع آبهای زیرزمینی می شود. این میتواند به طور قابل توجهی بر تنش آبی موثر باشد و گامی روبه جلو در نیل به سوی اهداف توسعه پایدار تلقی شود

Keywords:

آب غیرمتعارف , تنش آبی , بازیافت , پایداری , منابع آب