نقش یادگیری مشارکتی در تقویت همبستگی معلم و دانش آموز در مدارس ابتدایی

در نظام های آموزشی نوین، توجه به روش های تدریس فعال و دانش آموزمحور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. رویکرد یادگیری مشارکتی، یکی از این روش ها است که بر پایه همبستگی و تعامل بین دانش آموزان و همچنین بین معلم و دانش آموزان استوار است. در این رویکرد، دانش آموزان به جای انفعال در فرایند یادگیری، نقشی فعال ایفا می کنند و از طریق بحث و گفتگو، تبادل نظر، ارائه ایده و حل مساله به صورت گروهی، به یادگیری عمیق تر و پایدارتر دست می یابند. ترویج یادگیری مشارکتی در مدارس ابتدایی، فواید متعددی برای دانش آموزان، معلمان و نظام آموزشی در مدارس ابتدایی دارد. یادگیری مشارکتی، محیطی جذاب و پویا در کلاس درس ایجاد می کند که می تواند انگیزه و علاقه دانش آموزان به یادگیری را افزایش دهد. در جریان فعالیت های یادگیری مشارکتی، دانش آموزان با چالش های مختلفی روبرو می شوند که به آنها در تقویت مهارت های تفکر انتقادی و حل مساله کمک می کند. یادگیری مشارکتی فرصتی برای دانش آموزان فراهم می کند تا مهارت های ارتباطی و کار گروهی خود را تقویت کنند. موفقیت در فعالیت های یادگیری مشارکتی، به افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس دانش آموزان کمک می کند. یادگیری مشارکتی، بستری برای تعامل بیشتر و بهتر بین معلم و دانش آموز فراهم می کند و به ایجاد روابط قوی تر بین آنها کمک می کند. تحقیقات نشان داده اند که یادگیری مشارکتی می تواند به طور قابل توجهی به ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی کمک کند. در این مقاله، به بررسی نقش یادگیری مشارکتی در تقویت همبستگی معلم و دانش آموز ابتدایی پرداخته می شود.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , همبستگی معلم و دانش آموز , مدارس ابتدایی , آموزش فعال , دانش آموزمحور