بین الاذهانیت در جامعه شناسی(نگاهی به بنیان معرفتی دو نظریه جامعه شناسی معاصر)

پدیدارشناسی یکی از مهمترین تحولات در اندیشه قرن بیستم می باشد.این تحول علاوه برفلسفه، حوزه ها ی دیگر را نیز تحت تاثیر قرار داده است. جامعه شناسی یکی از این حوزه های معرفتی و علوم می باشد . ورود پدیدارشناسی به حوزه ی جامعه شناسی خود را بیشتر در قالب نظریه های جدید نمایان کرده است. این مقاله می کوشد تا با معرفی اجمالی از پدیدارشناسی، نحوه ی ورود پدیدارشناسی را به حوزه ی جامعه شناسی نشان دهد. بر همین اساس مسئله اصلی این مقاله این موضوع است که نظریه پردازان مکتب جامعه شناسی پدیدارشناسی و روش شناسان مردم نگار و نمایندگان این دو مکتب از چه منطقی در بررسی های اجتماعی خود استفاده کرده اند که متاثر از افکار ادموند هوسرل می باشد. این مقاله برای بررسی انظمامی تر این موضوع به مقایسه ی آرای آلفرد شوتس و هارولدگارفینکل بعنوان بنیانگذاران دو مکتب پرداخته و معتقد است نحوه ی مواجهه این دو با بین الاذهانیت بعنوان منطقی مشترک و آموزه ای اساسی از پدیدارشناسی هوسرل سبب تمایز در نظریات این جامعه شناسان شده است.