تجمع ماده خشک و تولید متابولیت های سازگار در پنج ژنوتیپ نخود تحت سطوح مختلف رطوبت خاک

تنش خشکی بعد از بیماریها دومین عامل کاهش دهنده عملکرد گیاه نخود محسوب میشود. به منظور بررسی اثرات تنش خشکی بر کل ماده خشک تولیدی، ماده خشک دانه، توانایی حفظ کلروفیل، محتوای رطوبت نسبی، تجمع پرولین و کربوهیدراتهای محلول در شرایط تنش خشکیدر پنج ژنوتیپ نخود، آزمایشی در سال 0931 در گلخانه تحقیقاتی مرکز تحقیقات شهرستان خرم آباد اجرا گردید. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 4تکرار انجام گرفت که در آن رژیم آبیاری در سه سطح 52 21 و 011 درصد رطوبت قابل استفاده خاک و شش ژنوتیپ نخود شامل آرمان، جم، هاشم،آزادوILC482 در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد ماده خشک کل، ماده خشک دانه، محتوای کلروفیل و محتوای رطوبت نسبی ژنوتیپهای مورد آزمایش با کاهش آب قابل استفاده خاک از 011 به 21 و 52 درصد به طور معنی داری کاهش یافت. تأثیر کمبود رطوبت قابل استفاده خاک بر کاهش محتوای کلروفیلaبیشتر از کلروفیلb بود. با کاهش رطوبت قابل استفاده خاک از 011 به 21 و 52 درصد، به ترتیب محتوای کلروفیلa گیاهان به طور متوسط حدود 91 و 40 درصد کاهش نشان داددر محدوده فوق کاهش کلروفیلb به ترتیب در حدود 01 و 91 درصد بود. تنش کمبود آب سبب افزایش غلظت پرولین و کل کربوهیدراتهای محلول گردید، به گونه ای که محتوای پرولین و کل کربوهیدراتهای محلول در سطح 52 درصد آب قابل استفاده خاک به ترتیب تا حد 90 و 9 برابر افزایش یافت. تجمع پرولین تا حد زیادی متفاوت از روند انباشت کل کربوهیدراتهای محلول و همچنین تغییرات کل ماده خشک تولیدی و محتوای رطوبت نسبی بود.

Keywords:

نخود , تنش خشکی , عملکرد , متابولیتهای سازگار