آموزش به مثابه تمکین: آداب نامه های کلاسیک فارسی و سنت پرسش گریزی
Publish place: journal of Literary Texts in Iraqi Career، Vol: 4، Issue: 4
Publish Year: 1402
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 135
This Paper With 33 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_ADAB-4-4_002
Index date: 18 May 2024
آموزش به مثابه تمکین: آداب نامه های کلاسیک فارسی و سنت پرسش گریزی abstract
آداب نامه ها، در میان ایرانیان به عنوان متون آموزشی ایفای نقش کرده اند. شیوه غالب در این محتواها، یک سویه و توصیه به انجام یا منع از انجام کارها است و عمدتا همراه با استدلال عقلانی نیست. مفاهیم و موضوعات مندرج در این متون سیاسی-اخلاقی بوده و از پشتوانه های دینی، عرفانی و عرفی بهره می برند و بر مبنای آن ها ساختار و ضرورت نهادهای اجتماعی از جمله نهاد آموزش را در هیئت الگوی اندرز-پیشنهاد با شنونده/خواننده در میان می گذارند. به عبارتی دیگر، شیوه انتشار دانایی مذکور با ساختار تکرار-یادآوری بر استراتژی تمکین استوار بوده، اصل پرسشگری و دیالوگ در تعامل آموزشی را معمولا به تعلیق درآورده است. در این نوشتار وجوه پرسش گریزی و علل امتناع از آن در پنج آداب نامه سیاسی اخلاقی پدیده آمده یا بازخوانی شده در قرنهای پنجم تا هفتم هجری قمری دلالت یابی و تفسیر شده است. نتیجه نشان می دهد که مولف-راویان متون مذکور گاه با ذکر گزاره ها به صورت مستقیم و صریح شنونده/خواننده را به پرهیز از پرسش دعوت می کنند، گاهی هم به شکل غیرمستقیم با حکایت پردازی و طرح گفتمان تنبیه/تشویق به این امر پرداخته اند. نظم گفتمانی گزاره/حکایتهای تولید/رواج پرسشگریزی در این متنها بر مدار دو عنصر ماهیت موضوع و جایگاه راوی سامان یافته است که بنا به ساختار عمودی نهفته در تئوری آموزش، اقتدارگرایانه می نماید. البته در تبیین این اقتدارگرایی و تفسیر آن به استبداد آموزشی باید تامل نمود؛ چراکه دلالتهای متنی و برون متنی دیگری وجود دارد که چنین نگاهی را تعدیل می کند.
آموزش به مثابه تمکین: آداب نامه های کلاسیک فارسی و سنت پرسش گریزی Keywords:
آموزش به مثابه تمکین: آداب نامه های کلاسیک فارسی و سنت پرسش گریزی authors
یحیی بزدوده
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
پارسا یعقوبی جنبه سرایی
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
