تاثیر یادگیری مشارکتی بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان رشته علوم انسانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان رشته علوم انسانی در درس روانشناسی شهر قم بود. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت و اهداف پژوهش، آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، متشکل ا دانش آموزان دختر متوسطه دوم رشته علوم انسانی آموزش و پرورش شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. از این جامعه، با روش نمونه برداری خوشه ای، ابتدا دو مدرسه دخترانه و سپس با درنظر گرفتن روش پژوهش، ازهر مدرسه یک کلاس ۱۵ نفری، انتخاب شدند و به تصادف یک کلاس به عنوان گروه آزمایش و کلاس دیگر به عنوان گروه گواه مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه پیش از شروع آموزش به مقیاس انگیزش پیشرفت پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت چهار هفته براساس روش مشارکتی آموزش دیدند. ابزار گردآوری اطلاعات در زمینه انگیزش پیشرفت تحصیلی، مقیاس علی و مک اینرنی (۲۰۰۱) ساخته شده است. در نهایت مجددا هر دو گروه به سوالات مقیاس پاسخ دادند و نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس مقایسه شدند. نتایج تحلیل کوواریانس بین گروهی یک طرفه برای مقایسه انگیزه پیشرفت تحصیلی، در بین گروه های آزمایش و گواه، نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین نمرات انگیزه پیشرفت در دو گروه آزمایش و گواه با تعدیل اثر پیش آزمون وجود دارد. همچنین اندازه اثر نشان می دهد حدود ۱۸ درصد از واریانس انگیزه پیشرفت، توسط آموزش به شیوه مشارکتی تبیین می شود. در نتیجه یادگیری مشارکتی بر انگیزه پیشرفت دانش آموزان تاثیر دارد. بنابراین می توان از این روش برای ارتقای متغیرهای روانشناختی و عملکردی در حوزه آموزش متوسطه استفاده کرد.

Keywords:

انگیزه پیشرفت , یادگیری مشارکتی , یادگیری گروهی , انگیزه یادگیری