بررسی رابطه بین احساس تعلق به مدرسه با حساسیت به طرد و انگیزش تحصیلی در بین دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین احساس تعلق به مدرسه با حساسیت به طرد و انگیزش تحصیلی در بین دانش آموزان دختر مقطه متوسطه دوم شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم بود. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای پژوهش و همچنین شرایط و محدودیت های پژوهشگر تعداد ۱۵۰ دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم شهر تهران به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزارهای اندازه گیری متفیرهای پژوهش پرسشنامه های انگیزش تحصیلی دانش آموزان هارتر (۱۹۸۱) حساسیت به طرد داونی و فلامن (۱۹۹۶) احساس تعلق به مدرسه بری و بتی (۲۰۰۴) استفاده شد. در نهایت داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار ‎spss۲۲ و با استفاده از روش رگرسیون تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی چندگانه برای ۱۵۰ داده بین متغیرهای احساس تعلق به مدرسه انگیزش تحصیلی وحساسیت به طرد برابر با ۰/۱۸۷ است. ضریب تعیین برابر با ۰/۰۳۴۹ می باشد. به عبارتی ۳/۴ درصد از واریانس احساس تعلق به مدرسه از طریق حساسیت به طرد و انگیزش تحصیلی قابل پیش بینی است. همچنین مدل استفاده شده در پیش بینی احساس تعلق به مدرسه معنادار بود و متغیرهای پیش بین قادرند ۰/۰۳۴ از متغیر ملاک را تبیین کنند. مقدار بتا برای احساس تعلق به مدرسه برابر ۰/۲۲۰ و این مقدار برای پیوند با مدرسه فقط ۰/۹۱۰ است. این مقادیر نشان می دهد انگیزش تحصیلی سهم یگانه قوی تری را در پیش بینی احساس تعلق به مدرسه دارد. در نتیجه سه متغیر احساس تعلق به مدرسه، حساسیت به طرد و انگیزش تحصیلی را می توان متغیرهایی در نظر گرفت که رابطه با یکدیگر دارند و برای دستکاری و ارتقا و کاهش هر یک می توان از سایر متغیرها بهره گرفت.

Keywords:

حساسیت به طرد , انگیزش تحصیلی , احساس تعلق به مدرسه