بررسی نقش مسجد شیخ لطف االله در تربیت اسلامی و مدارس

یکی از مهمترین محیط ها و مرکز تربیتی که اسلام در ایجاد و ترویج آن بسیار سفارش نموده است مساجد می باشد مسجد از دیدگاه بزرگان دین دارای کارکردهای مختلف تربیتی ،آموزشی و اجتماعی بوده که حضور افراد مختلف از جمله کودکان، نوجوانان و جوانان در آن می تواند اثرات قابل توجهی را بر رفتار آنها جهت ایجاد و تکمیل شخصیتی با سجایای اخلاقی گذاشته که این امر باعث رشد و موفقیت خود فرد و جامعه می گردد و این اثرات ناشی از محیط معنوی مسجد و عناصر مصلح در آنجا از جمله امام جماعت ،هیت امنا و خادم مسجد و گروه همسالان سالم می باشد. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش مسجد شیخ لطف ا االله در تربیت اسلامی و مدارس بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که ابعاد تربیتی مسجد به گونه ای با ابعاد عبادی آن مرتبط است; زیرا عبادت پرورش دهنده روح و روان آدمی بوده و پاسخ به آن در واقع، پاسخ به یک نیاز طبیعی و مهم اوست. کسی که نیازهای جسمی و روانی خود را به طور منطقی پاسخ گوید شخصیتی متعادل می یابد. عبادت و راز و نیاز با خداوند نیاز واقعی و فطری هر انسان و مکمل، بلکه مقوم شخصیت اوست. گرچه عبادت در هر مکانی این نیاز روحی را به طور نسبی تامین می کند، ولی این نیاز در مسجد و عبادتگاه بهتر و کامل تر تامین می شود.

Keywords:

مسجد , تربیت , اسلام , صفویه.