بازخوانی انتقادی اشعار اسماعیل شاهرودی با رویکرد استبداد شرقی ویتفوگل و استبداد ایرانی کاتوزیان

اسماعیل شاهرودی شاعر نوپرداز و از نخستین شاگردان نیما یوشیج است پژوهش پیش رو به بازخوانی نمود استبداددر اشعار این شاعر با تکیه بر دو رویکرد استبداد شرفی ویتفوگل و استبداد ایرانی (تضاد دولت و ملت) همایونکاتوزیان می پردازد. هدف نوشته، شناسایی، تحلیل و کارکرد مولفه های استبداد موجود در آثار شاهرودی است ومواردی چون تصویرسازی، واژگان و عناصر زبانی. ساختار شعری و نقش ادبیات در بیان استبداد در اشعار شاهرودی مورد تحلیل قرار می گیرند. با استفاده از روش تحلیل محتوا، دلایل و عوامل مختلفی که به بروز استبداد در اشعار اسماعیل شاهرودی کمک می کنند، شناسایی می شوند. نیز، پیامدهای استبداد در آثار این شاعر واثرگذاری آن بر خوانندگان و جامعه بررسی می شود. این نوشته با مطالعه و تحلیل اشعار اسماعیل شاهرودی و بررسی آثار مرجع، بهتوصیف و تبیین نمود استبداد در اشعار این شاعر می پردازد و به درک بهتر از فرایندها و عوامل موجود در استبداد در اشعار او کمک می کند. نتایج پژوهش نشان می دهد که آزادی، استقلال، ظلم ستیزی، قانون، فقر و بیکاری و ... از مهمترین نمودهای مرتبط با استبداد در اشعار شاهرودی است.

Keywords:

استبداد , اسماعیل , شاهرودی , آز ادی , مردم , قانون